Στις οικογένειες όπου υπάρχει ένα παιδί από προηγούμενο γάμο, με τον ερχομό καινούργιου μέλους στην οικογένεια, οι ισορροπίες αλλάζουν. Αυτό που παρατηρείται είναι δύο τάσεις.
Η πρώτη είναι ο νέος σύντροφος από υπερβολική προσπάθεια να μην “ξεχωρίσει” το μεγαλύτερο παιδί , να λειτουργεί με τρόπο που το δικό του παιδί για παράδειγμα δέχεται περισσότερες παρατηρήσεις και βιώνει διάκριση.
Η δεύτερη είναι ο σύντροφος να δείχνει μεγαλύτερη προτίμηση και αγάπη στο μικρότερο “δικό” τους παιδί.
Ο σύντροφος που έχει παιδί από προηγούμενο γάμο καλό είναι να σκεφτεί ότι:
- Αυτό το αγαπάει πιο πολύ ή πιο λίγο; Δεν μπαίνει στη ζυγαριά η αγάπη, οπότε μήπως εύκολα παρεξηγεί ή ερμηνεύει κάποια γεγονότα και συμπεριφορές του συντρόφου σαν διάκριση. Για παράδειγμα: αν το παιδί από προηγούμενο γάμο είναι 13 ετών και το καινούργιο μέλος της οικογένειας 2 ετών, μήπως ο σύντροφος ασχολείται πιο πολύ με το δικό σας, επειδή ο έφηβος/η έχει απομακρυνθεί και κλείνεται πιο πολύ στον εαυτό του λόγω της ηλικιακής φάσης κι όχι της συμπεριφοράς του συντρόφου;
- Αν όντως υπάρχει διάκριση μήπως άθελά σας την ενισχύετε π.χ. αν διαρκώς έχετε τη συμπεριφορά του συντρόφου κάτω από μικροσκόπιο και βιώνει ένα διαρκή έλεγχο από τη μεριά σας;
- Το παιδί από προηγούμενο γάμο έχει άλλο ένα γονιό ( εκτός κι αν μιλάμε για πατέρα ή μητέρα που δεν ζει ή δεν επιθυμεί την όποια επαφή μαζί του ). Δεν χρειάζεται ο νέος σύντροφος να αντιμετωπίζει το παιδί σας, σαν να είναι γονιός του. Αρκεί μια καλή σχέση μαζί του, όχι να αντικαταστήσει τον άλλο γονιό.
- Αναρωτηθήκατε αν είστε πολύ πιεστικοί, επικριτικοί ή έχετε υπερβολικές απαιτήσεις από το νέο σύντροφο και κάπου μέσα σας περιμένετε να καλύψει τα “κενά” του πατέρα ή της μητέρας του παιδιού σας; Ο νέος σύντροφος είναι υποχρεωμένος να αγαπά το παιδί σας όσο οι δύο γονείς του; ….και όπως είπα και πριν πως “ζυγίζει” κανείς αυτή την αγάπη;
Αν υπάρχει ξεκάθαρη διάκριση εκεί χρειάζεται ευελιξία για να διαφυλαχτούν οι ισορροπίες στην οικογένεια και προσεκτικοί χειρισμοί. Ακόμη κι αν ο νέος σύντροφος δείχνει έντονα την αδυναμία του στο δικό σας παιδί, είναι προτιμότερο να αποφύγετε την κριτική και την κατηγορία και να συζητήσετε όχι μόνο το πώς νιώθει και γιατί νιώθει έτσι (που πιθανόν αρνηθεί να παραδεχτεί ή να συζητήσει), αλλά κυρίως πως μπορεί να διορθώσει συμπεριφορές ώστε να λειτουργεί η οικογένεια όσο το δυνατό πιο ομαλά χωρίς εντάσεις και προβλήματα.
Αναφορικά με το παιδί από προηγούμενο γάμο τώρα… Πώς αντιμετωπίζουμε το παιδί που φέρνουμε από προηγούμενο γάμο και που καταλαβαίνει ότι ο νέος/η νέα σύζυγος, δείχνει περισσότερη αδυναμία στο ετεροθαλές αδερφάκι του;
- Εξηγούμε ότι τα μικρά παιδιά έχουν ανάγκη από μεγαλύτερη φροντίδα και περισσότερο χρόνο κι ότι η απασχόληση του συντρόφου με το μικρό μέλος της οικογένειας έχει να κάνει με την ηλικία του.
- Ότι ο άλλος γονιός του δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τον καινούργιο σύντροφο κι ότι κι αυτό σαν μωρό δέχτηκε φροντίδα κι αγάπη και χρόνο και προσοχή στην αντίστοιχη ηλικία… κι ας μην το θυμάται πια.
- Αν όντως υπήρχε μεταξύ τους μια πολύ καλή σχέση πριν τον ερχομό του μικρότερου, το μεγαλύτερο παιδί μπορεί να νιώσει απόρριψη και να εκδηλώσει ζήλια απέναντι στο ετεροθαλές αδερφάκι κάτι που είναι φυσιολογικό και μπορεί να διευθετηθεί με την συνεργασία των δύο συντρόφων.
- Σημαντικό επίσης ρόλο παίζουν οι ηλικίες των παιδιών καθώς διαφορετικές ηλικίες έχουν διαφορετικές ανάγκες.
Σημαντική είναι η διάθεση των δύο συντρόφων να λύσουν τα προβλήματα που εμφανίζονται. Όταν υπάρχει μια καλή βάση στη σχέση τους, με επικοινωνία, συζήτηση, διάλογο, συνεργασία και θετική διάθεση, τα προβλήματα που θα προκύψουν, θα αντιμετωπιστούν και θα ξεπεραστούν.
άρθρο της Μαρίας Σκαρλάτου δημοσιεύτηκε στο http://singleparent.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου