Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2013

Μετά τον έρωτα τι;


Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος στις 14 Φεβρουαρίου γιορτάσαμε τον Άγιο Βαλεντίνο. Δεν θα ασχοληθώ με τον αν η γιορτή είναι ξενόφερτη, ούτε με την εμπορευματοποίηση της, ούτε με το αν κάποιοι βρίσκουν τη συγκεκριμένη μέρα ανόητη κ.λ.π. Με το τι συμβαίνει μετά τον έρωτα θα ασχοληθώ κι από τη πλευρά του ψυχολόγου. Ο Ι. Υalom στο βιβλίο του ‘ο δήμιος του έρωτα’ αναφέρει σχετικά:
«Δεν μ' αρέσει να δουλεύω με ερωτευμένους. Ίσως γιατί τους ζηλεύω -κι εγώ ο ίδιος λαχταράω να μαγευτώ. Ίσως πάλι γιατί ο έρωτας και η ψυχοθεραπεία είναι μεταξύ τους ασύμβατα. Ο καλός θεραπευτής πολεμάει το σκοτάδι και ζητάει το φως, ενώ ο έρωτας συντηρείται από το μυστήριο και καταρρέει μόλις αρχίσεις να τον εξετάζεις σχολαστικά. Κι εγώ σιχαίνομαι να γίνομαι ο δήμιος του έρωτα». 

Όταν είσαι ερωτευμένος όλα γίνονται όμορφα, πετάς στα σύννεφα, ανοίγουν τα μάτια σου και η ψυχή σου και ανακαλύπτεις πράγματα που ούτε καν φανταζόσουν ότι υπήρχαν, τα προβλήματα της καθημερινότητας φαίνονται ανόητα, είσαι σε κατάσταση έκστασης, ο/η αγαπημένος/η είναι το κέντρο του κόσμου και της ύπαρξης σου, όλα γυρίζουν γύρω από ένα πρόσωπο…Και μετά;
Όταν η σχέση προσγειωθεί στην πραγματικότητα; όταν γίνει συνήθεια; όταν σταματά η επήρεια του έρωτα; Η πορεία είναι συγκεκριμένη; Πάντα ο έρωτας φτάνει σε παρακμή και αδιέξοδο; Μετά τον πρώτο καιρό του έρωτα υπάρχουν δύο δρόμοι: ο υγιής κι ο παθολογικός.
Στον παθολογικό έρωτα:
- Ο καθένας συνθλίβει τον εαυτό του, τις ιδιαιτερότητές του για να προσαρμοστεί στον άλλο, κάποιες φορές χωρίς να το συνειδητοποιεί, θυσιάζεται. Κι όποιος θυσιάζεται για καιρό κάποια στιγμή επαναστατεί είτε με συμπεριφορά (θυμό, νεύρα και φράσεις όπως: τα έδωσα όλα, υποχωρούσα πάντα, τώρα τι κατάλαβα;) είτε εμφανίζοντας ψυχοσωματικά συμπτώματα. (κρίσεις άγχους)
- Προσπαθεί να αλλάξει τον άλλο ώστε να προσαρμοστεί στις δικές του προσδοκίες και ανάγκες. Κάποιες φορές προσπαθεί να αλλάξει τα στοιχεία που αρχικά αποτελούσαν παράγοντα έλξης. Π.χ. όταν τη γνώρισε θαύμαζε το τολμηρό, μοντέρνο, ντύσιμό της αργότερα το βρίσκει πρόστυχο και παρατηρεί ότι δεν την κολακεύει καθόλου.
- Γίνονται αυτοκόλλητοι, πιο πολύ αδέρφια και λιγότερο ζευγάρι, δεν αφήνουν χώρο στη σχέση να αναπνεύσει. Είναι τα ζευγάρια που είναι παντού και πάντα μαζί, πνίγοντας ο ένας τον άλλο.

- Δημιουργείται σχέση εξάρτησης που εμποδίζει την προσωπική ανάπτυξη των μελών. Είμαστε μαζί όχι επειδή θέλουμε αλλά επειδή έχουμε αφομοιωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε έχουμε χάσει τα όρια μας μέσα στη σχέση.

Στον υγιή έρωτα:
- Διατηρεί το κάθε μέλος την ταυτότητά του. Το δικαίωμα να σκέφτεται, να συμπεριφέρεται με το δικό του τρόπο διατηρώντας την μοναδικότητά του.
- Υπάρχει προσωπικός χώρος για δραστηριότητες, φίλους, προτιμήσεις.
- Υπάρχει αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου και σεβασμός στις ιδιαιτερότητες του.
- Το κάθε μέλος στηρίζεται στα πόδια του, δεν χρησιμοποιούν τη σχέση σαν δεκανίκι. Βιώνουν συναισθηματική ασφάλεια στη σχέση τους. Είναι μαζί γιατί το θέλουν όχι επειδή δεν μπορούν ο ένας χωρίς τον άλλο.
Είναι αυτονόητο ότι το ξεκίνημα του έρωτα δεν το ελέγχεις , απλά σου συμβαίνει. Μπορείς όμως να αποφασίσεις την πορεία στη συνέχεια, όταν η λογική θα έχει επιστρέψει, που θέλεις να πάει αυτή η σχέση, αν θα σε γυρίσει πολύ πίσω ή αν θα σε βοηθήσει να ωριμάσεις και να εξελιχθείς.
Άρθρο της Μαρίας Σκαρλάτου
δημοσιεύτηκε http://mag24.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου