Ψυχοθεραπεία

άρθρο της Μαρίας Σκαρλάτου δημοσιεύτηκε http://psychologein

            5 ερωτήσεις  που πρέπει να κάνω στον εαυτό  μου πριν μπω στην      

            ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

1     Είμαι έτοιμος/η να δεσμευτώ;  Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία προϋποθέτει δέσμευση για να γίνει αποτελεσματική. Η τακτικότητα των συνεδριών ( συνήθως μια την εβδομάδα εκτός περιπτώσεων όπου απαιτείται μεγαλύτερη συχνότητα π.χ. αμέσως μετά από τραυματικό γεγονός ) είναι απαραίτητη, όπως και η συνέπεια σε αυτές. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν κατανοούν την αξία της δέσμευσης για την επίτευξη ενός στόχου, αυτό είναι κάτι που τους χαρακτηρίζει γενικότερα στη ζωή τους και όχι μόνο στη σχέση με τον ειδικό. Η ερώτηση ΄μπορώ να έρχομαι όποτε θέλω ή έχω ανάγκη;’ Αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτή την τακτική.  Θέλω αποτέλεσμα χωρίς να είμαι διατεθειμένος/η να είμαι συνεπής!  Αν κάποιος επιθυμεί μόνο άμεση εξαφάνιση των συμπτωμάτων  χωρίς να έχει διάθεση δέσμευσης, μάλλον θα πρέπει να σκεφτεί άλλο τρόπο, η ψυχοθεραπεία δεν του ταιριάζει  και δεν θα τον βοηθήσει τελικά.

2.    Περιμένω μια γρήγορη και άμεση λύση;  Οι άνθρωποι συνήθως βιάζονται να απαλλαγούν από τα συμπτώματα,  μιας κρίσης πανικού για παράδειγμα. Σαφώς και είναι λογικό το να θέλει κάποιος να μην πονάει σωματικά και ψυχικά, ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του; Μάλιστα ο ψυχικός πόνος τρομάζει περισσότερο γιατί δεν είναι άμεσα ορατός . Γρήγορες και έτοιμες λύσεις στην ψυχοθεραπεία δεν υπάρχουν , αν κάποιος βιάζεται καλύτερα να απευθυνθεί , για φαρμακευτική αγωγή  που έχει γρήγορα αποτελέσματα και καλύπτει τα ενοχλητικά συμπτώματα. Η ψυχοθεραπεία απαιτεί δέσμευση, συμμετοχή, υπομονή, επιμονή, εργασία,  δεν είναι λύση fast-food για κάποιον που θέλει κάτι χωρίς να κουραστεί για την απόκτησή του.

3.    Θα βρω έναν καλό ειδικό και θα το αφήσω στα χέρια του;  Σωστό μέχρι ενός σημείου. Ο καλός ειδικός  είναι καταρτισμένος, εκπαιδευμένος έχει γνώσεις και εμπειρία. Είναι καλός συνεργάτης όχι μοναχικός εργάτης. Η ψυχοθεραπεία είναι μια διαδικασία που απαιτεί τη συμμετοχή δύο πλευρών: του ειδικού και του ατόμου που ζητά βοήθεια. Μαζί προχωρούν , μαζί σταματούν, μαζί έχουν την ευθύνη για την καλή έκβαση της θεραπευτικής παρέμβασης. Ο ειδικός, δεν είναι Θεός, ούτε μάγος, δεν έχει μαγικό ραβδί, είναι συνοδοιπόρος και σαφώς οδηγεί και δείχνει κατευθύνσεις πορείας, αλλά οι αποφάσεις αφορούν εσάς και τη δική σας ζωή και είναι δική σας ευθύνη!

4.    Καταλαβαίνω ότι αυτό που με απασχολεί μπορεί να είναι ψυχολογικής φύσης; Ότι έχει να κάνει με κάτι βαθύτερο; Με ψυχολογικά αίτια; Οι άνθρωποι που απευθύνονται σε ειδικό, επειδή τους το είπε κάποιος συγγενής, η φίλος που βοηθήθηκε από την ψυχοθεραπεία,  σύντομα απογοητεύονται γιατί δεν αναγνωρίζουν και δεν πιστεύουν πως κάτι ουσιαστικά αόρατο ‘ ψυχολογικό’ είναι ικανό να επηρεάσει τις συμπεριφορές και τα συναισθήματα τους.

5.    Έχει περάσει από τη σκέψη μου ότι ίσως εγώ φταίω για αυτά που μου συμβαίνουν; Ότι έχω μια συμμετοχή έστω μικρή; Ίσως με τον τρόπο που λειτουργώ σκέφτομαι κι αισθάνομαι, χωρίς να το συνειδητοποιώ οδηγώ τα πράγματα να φτάσουν ως εδώ; 

Το να συνειδητοποιήσει  ένας άνθρωπος ότι ο ίδιος έχει ευθύνη για τη διαχείριση της δικής του ζωής, είναι κάτι ζωτικής σημασίας  για την ψυχοθεραπεία. Πολλές φορές όσοι  μπαίνουν στη διαδικασία χρειάζονται χρόνο για να κατανοήσουν ότι χωρίς να έχουν  επίγνωση οδηγούν τη ζωή τους σε συγκεκριμένες λάθος πορείες για τις οποίες στη συνέχεια κατηγορούν τους άλλους  ( δε φταίω εγώ που δεν έχω χρόνο να κάνω αυτά που θέλω, φταίει ο/η σύζυγος που δεν βοηθά, τα παιδιά που είναι απαιτητικά κ.λ.π) . Έρχονται για να δικαιωθούν από τον ειδικό ότι όλα τα έκαναν τέλεια κι οι γύρω τους είναι αχάριστοι.  Αν δεν είναι δεκτικοί στο να επεξεργαστούν τη δική τους συνεισφορά σε αυτό που τους συμβαίνει, δεν θα συνεργαστούν  και τελικά δεν θα βοηθηθούν.

Όταν ξεκαθαριστούν μέσα σας τα παραπάνω μπορείτε να είστε σίγουρος/η για το αν η ψυχοθεραπεία θα μπορέσει να σας βοηθήσει.

 Καλή συνέχεια!